Gerard Meijer staat op tegen kanker

De afgelopen competitieronde in zowel de Eredivisie als de Jupiler League stond in het teken van de actie ‘Sta op tegen kanker’. Voorafgaand aan alle achttien wedstrijden werd in elk stadion het publiek opgeroepen om letterlijk op te staan tegen kanker, te stoppen met het gebruik van het woord kanker in de spreekkoren en geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding, om zo onderzoek naar kanker mogelijk te maken. Feyenoord-ambassadeur Gerard Meijer wijdt in het nieuwste Feyenoord Magazine zijn column aan de actie Sta op tegen kanker. Deze column is hieronder in zijn geheel te lezen.

Schelden

Het weekend van 24 en 25 november stond in het teken van het veelvuldig schelden vanaf de tribunes, waarbij de afschuwelijke ziekte kanker veelvuldig gebruikt of beter gezegd misbruikt wordt. Met z’n allen werd getracht om supporters onder ogen te brengen wat het betekent om met zo’n ziekte te schelden. Er zijn ontzettend veel mensen die zich daar vreselijk aan storen, zeker degenen die zelf naasten zijn verloren aan deze ziekte of misschien zelf deze ziekte bij hen dragen.

Zelf heb ik dit door de jaren meegemaakt en tot op de dag van vandaag kan ik niet zeggen dat het nou zo veel minder is geworden. Het misbruik van het woord, wat voor de meesten normaal lijkt te zijn (ook buiten de stadions), is voor mij een doorn in oog en oor. Afschuwelijk om aan te horen, vooral vaak ook vanwege de manier hoe sommigen het uit krijsen. Helemaal vergetend de betekenis van het misbruik van deze zo ernstige ziekte, of hoe pijnlijk het voor anderen het is om aan te horen.

Door de jaren heen tracht men er iets aan te doen, iets wat helaas niet altijd begrepen wordt. Ik denk dat bij de BVO’s door de jaren heen getracht is om deze scheldwoorden te bestrijden, maar het blijkt een enorme muur te zijn waar we met zijn allen tegenaan lopen. Bij ons is door de jaren heen gebleken dat bij de ontmoetingen met Ajax bepaalde uitlatingen door supporters niet te bestrijden zijn. Het fanatisme tussen beide supportersgroepen is groter dan bij andere ontmoetingen.

Helaas moet ik opmerken dat in het verleden vaak de agressie groter werd als de supporters uit Amsterdam vlaggen toonden van Israëlische afkomst. Dat zette natuurlijk nog extra kwaad bloed bij Feyenoord-supporters. Toch mag dat zeker geen excuus zijn om je dan maar af te reageren met het misbruik maken van deze afschuwelijke ziekte en dan nog in combinatie met het woord jood.

Kijk, als geen ander weet ik dat het besef van de ernst van deze ziekte bij de meesten die het woord misbruiken wel aanwezig is. Omdat ook bij hen familie en vrienden hen ontvallen zijn. Alleen op bepaalde momenten wordt dat helemaal vergeten. Ook weet ik net als u dat het scheldwoord ‘k’ niet alleen in en rond de stadions word gebruikt. Het is voor velen een normaal scheldwoord. In gesprekken door mij vele malen met supporters gevoerd, blijkt dat zij de ernst van het woord heus wel kennen. Maar het blijft voor ons een gevecht, vaak tegen de bierkaai, om het uit de stadions te bannen. Toch is het goed om de strijd aan te blijven gaan.

Onze selectie gaat regelmatig op bezoek in het Sophia Kinderziekenhuis. Dan komen de spelers vaak onder de indruk terug in hun eigen wereldje, weer een levenservaring rijker. Vaak ontvangen wij op het stadion mensen met deze zo ernstige ziekte. Meestal is dit een laatste wens. Als je dan de blijdschap ziet op de gezichten, vooral bij kinderen, ogen die stralen en een rode blos op de wangen, dan is het voor jezelf vaak moeilijk om nuchter te blijven. Als je dan enkele weken later hoort dat zo’n persoontje overleden is, dan moet je wel een paar keer slikken en staan mijn armharen overeind.

Regelmatig ga ik naar begrafenissen van supporters. Niet een van mijn favoriete bezigheden. Naast dat ik Feyenoord vertegenwoordig, weet ik dat het zeer gewaardeerd wordt door de familie en dat geeft mij dan toch nog een goed gevoel. Kost vaak veel energie, maar ik krijg er toch wat voor terug.

Vorig seizoen ben ik met de jongens van Feyenoord in de Samenleving met een paar ondeugende jeugdige supporters met een busje naar kamp Westerbork geweest. Heel leerzaam en als je de reacties ziet en hoort dan weet je dat wij het niet voor niks doen. Je hoopt echter dat die jongens het ook positief overbrengen op hun vrienden. Dan hebben wij toch weer wat bereikt. Wie het kleine niet eert is hier van toepassing.

Wel lieve mensen, het blijft een gevecht waar wij met alle BVO’s voor moeten strijden. Supporters, als je dit leest: denk er eens over na, misschien kun je ons een beetje helpen. Onthoud een ding, deze ouwe baas blijft er voor strijden.

You’ll never walk alone.

Gerard Meijer