Het boek ‘Wij houden van die club’, dat het seizoensgeschenk is voor alle leden van Het Legioen, wordt aanstaande zaterdag voorafgaand aan de wedstrijd tegen N.E.C. officieel gepresenteerd in De Kuip. In het boek vertellen in totaal 36 Feyenoorders over hun liefde voor en leven met de club. In de aanloop naar de presentatie is op deze site een deel uit één van de bijzondere verhalen uit het boek te lezen. In deel V (slot): Peter Houtman.
| Het boek ‘Wij houden van die club’, dat het seizoensgeschenk is voor alle leden van Het Legioen, wordt aanstaande zaterdag voorafgaand aan de wedstrijd tegen N.E.C. officieel gepresenteerd in De Kuip. In het boek vertellen in totaal 36 Feyenoorders over hun liefde voor en leven met de club. In de aanloop naar de presentatie is op deze site een deel uit één van de bijzondere verhalen uit het boek te lezen. In deel V (slot): Peter Houtman.  Misschien was Houtman wel net iets te begaan met Feyenoord in plaats van zijn eigen lot. Zijn loyaliteit naar de Rotterdamse club is groot, bewijst een voorval in de zomer van 1977. Doordat een kans voor hem in de hoofdmacht van de Rotterdamse club uit was gebleven, zocht hij gedesillusioneerd zijn heil bij FC Groningen. Terwijl in Het Oosterpark de inkt van de handtekening van de nieuwe aanwinst nog moest drogen, zat Houtman alweer met gevaar voor eigen leven achter het stuur van zijn vaders auto op weg naar Pernis. Met 170 kilometer per uur raasde hij over de Nederlandse rijkswegen naar het dorpje nabij Rotterdam, waar de schoorstenen altijd roken. Niet om halsoverkop zijn persoonlijke spullen op te halen, maar om nog snel even een oefenpotje met op dat moment al zijn voormalige werkgever Feyenoord te spelen. ‘Gekkenwerk eigenlijk, als ik er nu zo op terugkijk’, zegt Houtman. ‘Ik had beloofd die wedstrijd te spelen en wilde die belofte houden. We wonnen met 10-2, ik maakte er zeven. Na de wedstrijd wilden jongens lappen om me toch bij Feyenoord te houden. Een stel oudere supporters stond te huilen omdat ik de club ging verlaten. Destijds deed me dat veel, nu misschien nog wel meer.’ Peter Houtman trekt zijn wenkbrauwen omhoog, bijt even op zijn lippen. De brief van Brox, de tranen van een toeschouwer: de geboren Rotterdammer mag dan in bepaalde geledingen binnen de club het vertrouwen hebben gemist, aan sympathie voor hem is er nooit een gebrek geweest. Niet in de laatste plaats van het legioen. ‘Als er weer eens gelazer was om mijn positie binnen Feyenoord, stroomden de brieven met honderden tegelijk binnen voor me’, zegt Houtman. ‘Supporters vervloekten de club dan om hoe er met me werd omgesprongen. Dat was hartverwarmend, natuurlijk. Ik heb me altijd sterk verbonden gevoeld met het legioen. Ik was en ben één van hun, stond voor ik doorbrak ook achter het doel. Niet om rotzooi te trappen, maar omdat ik idolaat was van Feyenoord. Later heb ik als speler intens genoten van de loyaliteit die daar op de vakken heerste. Het eensgezind achter de club staan heb ik altijd enorm gewaardeerd.’ |
Place comments
You are currently seeing only the comments you are notified about, if you want to see all comments from this post, click the button below.
Show all comments