De mannen van de Dick Voormekaar podcast werden tijdens de opname van hun programma onaangenaam verrast door het trieste bericht over het overlijden van Wim Jansen. Feyenoord watcher Martijn Krabbendam en schrijver Michel van Egmond blikken aangedaan terug op het leven van een van de grootste Feyenoorders ooit.
"Zonder hem had de club er heel anders voorgestaan", stelt Van Egmond vast. "Dat zou je wel kunnen zeggen: op het juiste moment kwam hij Feyenoord redden. Het hakt er wel in, het was een echt Feyenoord-icoon", aldus Krabbendam. Van Egmond: "Je hebt er ook je hele leven naar zitten kijken. Vanaf de eerste keer dat je Feyenoord zag, speelde Wim Jansen en hij is nooit echt weggeweest bij de club. Nooit écht. Het was een ongelofelijk bescheiden man voor iemand van zijn status, iemand die altijd op de achtergrond bleef en geroemd werd om zijn kennis."
"Het was ook iemand met een heel eigenzinnig karakter: niks geen media, interviews vermeed-ie het liefst, vond-ie niks", zo vult Krabbendam aan. Van Egmond: "Ze noemden hem niet voor niks Stille Willem. Matty Verkamman heeft zijn persoonlijkheid het best getypeerd toen hij 'Wim Jansen heet niet voor niks Wim Jansen' schreef. No-nonsense, geen opsmuk, geen gelul, what you see is what you get."
Cultuurbewaker
Van Egmond: "Zijn belangrijkste rol is natuurlijk in '91 geweest, met het winnen van de beker. De ommekeer, hij heeft gewoon de club gered." Krabbendam: "De club was op sterven na dood, zo erg is het misschien alleen in 2010 nog geweest, maar het was toen ook zo erg met al dat gedoe rond HCS."
"Maar het is ook een van de weinige oer-Feyenoorders nog. Echt in de categorie Fred Blankemeijer, Wim Jansen, Gerard Meijer. Mensen die al meer dan een halve eeuw aan de club verbonden zijn, die heb je bijna niet meer", zo vervolgt Van Egmond. Het zijn ook de mensen die terecht het stempel cultuurbewaker hebben gekregen. "De mentaliteit zit in die mensen en die mentaliteit is niet over te brengen. Naast de ervaring die ze hebben met de club. Hij heeft natuurlijk meegemaakt dat Feyenoord van een klein clubje de grootste van Europa werd en weer terug. Alles meegemaakt."
"Hij heeft zich altijd weggecijferd voor de club. Daarom had hij ook zo'n hekel aan de passanten die met de borst vooruit liepen, met een groot Feyenoord-embleem, alsof ze De Kuip hadden opgericht. Dat steekt dan natuurlijk en dat kan ik me goed voorstellen."