Een toonbeeld van de onverzettelijkheid en werklust die nodig waren om het kampioenschap van 2017 binnen te halen, is Tonny Vilhena. De in Maassluis geboren middenvelder speelt op huur basis voor Salernitana in de Italiaanse Serie A, maar is zijn jeugdliefde allerminst vergeten. Op weg naar een nieuw kampioenschap blikt de sterkhouder van de vorige kampioensploeg terug op het seizoen van zes jaar geleden.
''Sportief was dit het mooiste moment en het mooiste seizoen in mijn hele voetbalcarrière. Ik speelde vanaf de F-jes bij Feyenoord, ik voelde me een kind van de club en mijn debuut was al een droom die uitkwam. Kampioen worden met de club waar je helemaal gek van bent, was een andere droom. Alleen was het privé het zwaarste en meest verdrietige wat ik in mijn leven heb meegemaakt.''
Vilhena doelt op zijn moeder. 31 oktober 2016 overleed zij na een langdurig ziekbed. Dit was een zware periode voor de middenvelder. ''Het was een jaar vol emoties. Dat ik dat seizoen toch op het veld de dingen kon laten zien die ik wilde, was omdat ik op de training en in wedstrijden mijn hoofd kon leegmaken. Het voetbal was mijn afleiding, als ik thuiskwam en niet met voetbal bezig was, was er alle aandacht en zorg voor mijn moeder.''
De Telegraaf beschrijft hoe Vilhena zijn moeder eerde door middel van een shirt met ‘Mam’ erop en daaronder haar leeftijd. Als hij terugdenkt aan die periode schiet één wedstrijd door zijn hoofd: Manchester United thuis. De Maassluizer scoorde het enige doelpunt in een bloedstollende atmosfeer. ''Mijn moeder heeft vanuit haar bed die wedstrijd nog kunnen zien op tv. Ze was toen al erg ziek. Ook dat was een heel bijzonder en voor haar vanzelfsprekend emotioneel moment.''
Niet alleen uit die wedstrijd haalde hij kracht, maar vooral uit zijn team. ''Ik kon heel goed met alle jongens. Voetballend had ik op het middenveld een klik met Karim El Ahmadi en Jens Toornstra. We waren echt totaal verschillend van elkaar, maar het paste gewoon zo goed. Bij Jørgensen was het vooral aanvoelen wat hij wilde. Op zeker moment krijg je met sommige spelers gewoon een klik. Dat hadden we met Nico zeker. Hij werd topscorer maar voelde zich geen vedette.''
Op het eerste oog heeft het huidige elftal van Feyenoord weinig raakvlakken met de voorganger uit 2017. Toch heeft Vilhena goede herinneringen aan één van de meest veelzijdige spelers van nu. ''Lutsharel Geertruida kwam als jonge speler bij de selectie en ik ben toen veel met hem omgegaan. Net als ik is hij een jongen die vanaf de jongste jeugd op Varkenoord rondliep. Hij doet het heel goed nu, hè.''
Een levensleus die bij weinig mensen beter past dan bij Geertruida gebruikt Vilhena ook om zijn kijk op de wereld te typeren. ''Geen woorden maar daden, dat is helemaal op mij van toepassing. Ik ben opgegroeid als Feyenoorder en daar kreeg ik dat ook mee'', sluit de trotse oud-speler van de Rotterdammers af in aanloop naar een nieuw kampioenschap.