Het winterkampioenschap is officieel binnen. Goed, we hebben er nog precies geen reet aan, maar lekker is het wel! Het tweede weekend op rij waarin het gros van de concurrentie niet verder kwam dan een gelijkspel en wij profiteerden: de lachende eerste!
Opnieuw wist Mats Wieffer indruk te maken met zijn basisplaats. Een baken van rust én technisch haast onderkoeld; een potentieel heel sterk wapen tegen compacte tegenstanders die het busje maar wat graag parkeren. Maar als we het alleen over Wieffer hebben, zouden we mensen als Kökçü, Bijlow, Paixão en anderen tekort te doen.
Verder gaan we in op dé vraag: zijn we nu dé titelkandidaat? Is het nog wel te verkopen om ons in een underdog-positie te manoeuvreren of zijn halverwege de kaarten zodanig geschud dat ons niet anders past dan de schoenen van een aanstaand kampioen te durven dragen?
Hoe dan ook: we willen er bij zijn. Thuis én uit. Dat er nu een landelijk (sorry voor het woord) ‘handelingskader’ komt, baart in dat opzicht zorgen. Gemeenten hebben nu meer stokken om preventief mee te kunnen slaan. Wat is de toekomst van de awayday? Hopelijk wordt die soep niet zo heet gegeten als dat-ie opgediend wordt.